(Fanfic BTS X YOU) Friendship with curse (มิตรภาพกับคำสาป)

Intro

'ทำไม'

คำถามเกิดขึ้นในความคิด หนูก็แค่เด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ทำไม่หนูถึงไปเล่นกับเด็กคนอื่นไม่ได้ มากที่สุดก็แค่นั่งมองพวกเขาจากมุมไกลๆ หนูทำได้เพียงนั่งขัดธมาดพรางใช้มือเขี่ยหญ้าเล่นตามลำพังอย่างเซ็งๆ หนูในวัย10ขวบควรจะมีความสุขมากกว่านี้สิ!

2อาทิตย์ก่อน

เหมือนสองโลกคู่ขนานมารวมตัวกัน ประเพณีวัฒนธรรมกับความคิดที่แตกต่างก็เข้ามาพร้อมกัน ผู้คนต่างใช้ชีวิตไปตามที่ตัวเองได้เดิน

ว่ากันว่าในสุดเขตทางใต้ของจังหวัดแทกูมีบ้านขนาดหลังมหิมาหลังนึงได้ก่อตั้งขึ้น เจ้าของบ้านหลังนี้ครอบครองพื้นทีเกือบร้อยไร่

คุณยายซอยอน คือเจ้าของที่ดินและทรัพย์สินทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว เหตุที่ได้เงินทองมากมายก็มาจากการเป็นร่างทรงที่ช่วยเหลือคนอื่น ลูกศิษย์ลูกหาก็มากโข คุณยายเริ่มเป็นร่างทรงตั้งแต่อายุ30ปี ตอนนี้คุณยายรู้ตัวดีว่ากำลังที่มีเริ่มล่อยหลอ คุณยายก็แก่ได้68ปี ไม่รู้เลยว่าจะอยู่ดูหลานๆโตได้ถึงเมื่อไหร่

'ถึงจิตวิญญาณจะมีอิทธิฤทธิ์ แต่สังขารเป็นของมนุษย์'

คุณยายไม่ได้อยู่คนเดียว คุณยายมีลูกชายเพียงคนเดียวหนึ่งคน และลูกชายของคุณยายก็มีครอบครัวไปแล้ว

"คุณแม่คะเข้าข้างในกันเถอะค่ะ เริ่มมืดแล้วหมอกก็เริ่มลงด้วย"

คนแก่หน้ามุ่ยเหมือนโดนขัดใจ เธอกำลังนั่งดูหลานๆ เตะลูกบอลขนไก่อยู่ (เจกิซากิ)

ลูกสะใภ้รู้งาน เธอรีบมาประคองแขนแม่สามีพาเข้าบ้าน

---------------------------------------------------------------------

เมื่อเช้าของอีกวันได้ตอนรับ การทำงานก็ได้เริ่มทันที วันนี้จะมีครอบครัวหนึ่ง พาลูกชายมาทำพิธีอีกครั้ง ลูกสะใภ้และลูกชายต่างเตรียมของมาวางไว้ให้เสร็จสับ

"คุณแม่คะ!ทุกอย่างพร้อมแล้ว"

เมื่อพิธีจะเริ่ม ร่างทรงก็จะคอยบอกให้ลูกๆหลานๆของเธอทุกคนไปซ้อนตัว แล้วห้ามลืมตาเด็ดขาดจนกว่าพิธีจะเสร็จเรียบร้อย

ณ ลานกว้าง เต็มไปด้วยขณะชุดวงดนตรีของร่างทรง ครั้งนี้ถือว่าเป็นพิธีใหญ่พอสมควร เงินค่าตอบแทนครั้งนี้ก็มากเช่นกัน

"พวกเขายังไม่มาอีกเหรอ"

"ยังครับแม่หมอ"

(ผู้ช่วยร่างทรงตอบ)

การสนทนาจบลงเสียงรถก็แล่นเข้ามาดังใกล้เรื่อยๆ

เสียงรถก็คือเสียงรถ แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะได้ยินเป็นเสียงรถยนต์สี่ล้อเหมือนกัน

สายตาเด็กน้อยคู่นั้นที่เธอมองผ่านกระจกบนชั้นสองก็เกิดความสับสน เด็กที่เธอบอกว่าตัวเองธรรมดา แต่กลับได้ยินเสียงรถคันนั้นเหมือนเสียงรถไฟ เหมือนโลกทั้งใบหมุนแล้วเกินไป เด็กน้อยเริ่มเวียนหัว แต่อาการนั้นก็ได้จบลง เมื่อไหล่หนักนิดน้อย มาพร้อมกับเสียงเด็กผู้ชาย

"เสียงรถใครเหรอ"

เธอรีบเอามือปิดตาเจ้าของเสียงทันทีไม่รีรอ

เป็นเสียงของน้องชายวัยแปดขวบของเธอเอง

"ห้ามดูนะ"

"ทำไมพี่ดูได้"

"ก็พี่เกิดก่อน"

"เป็นพี่ถึงดูได้เหรอ"

เธอไม่ตอบคำถามสุดท้ายน้อง เพราะเธอเห็นว่าพิธีเริ่มขึ้นแล้ว เธอพึ่งรู้ว่า การรำดาบเป็นเช่นนี้เอง

คนน้องเห็นพี่เงียบไปก็รีบถามทันที เพราะอยากรู้

"เป็นไงบ้าง มันสนุกมั้ยพี่"

"อืม"

____________________________________________

"ช่วยเขาด้วยนะคะแม่หมอ ไปหาหมอที่โรงพยาบาลไหนก็ไม่หาย ต้องได้พึ่งแม่หมออีแล้ว"

เสียงของเธอสั่นคลอ ร่างทรงเข้าใจความรู้สึกของเธอ

"ไม่ต้องห่วง เราจะช่วยคุณเอง "

เสียงเด็กน้อยที่งอแงก็พูดขึ้น

"แม่ครับกลับกันเถอะ ผมไม่เป็นไรแล้วครับ"

เสียงของเขาเหมือนจะร้องไห้ ตั้งแต่ไม่สบายคราวนั้นแม่ก็พามาหาแต่แม่หมอตลอด มาทีไรหายทุกทีแต่ก็แปปเดียว จำเป็นต้องมาใหม่อีก

เสียงของพ่อก็แทรกขึ้นมา

"ไม่ได้ลูก เราจะได้หายป่วยไง"

ร่างทรงไม่รอช้าทำพิธีทันที

เอาหมูที่ยังไม่ตายล่ามไว้กับเสาที่ฝั่งใหม่ๆ ร่างทรงก็แก่แล้วพอสมควร แต่เธอก็ได้ใช้กำลังอันน้อยนิดของเธอ ยกดาบสองเล่มหนักพอตัว แกว่งไปแกว่งมา มันเป็นท่าร่ายรำบวงสรวง เสียงดนตรีเร่งเร้าขึ้นเรื่อยๆ พร้อมบทสวดคาถาที่ดังขึ้น จนทำให้ร่างทรงกรีดร้องด้วยความเหนื่อย ร่างทรงกำลังต่อสู้กับสิ่งชั่วร้าย ด้วยความที่เธอแก่เกินแล้ว อีกนิดเดียวพิธีจะเสร็จ มันไม่ทันแล้ว เธอล้มลงกลางลานทำพิธี จนทำให้ทุกคนรีบวิ่งกรูเข้ามาหาเธอย่างไว้

เด็กผู้ชายที่มาให้ร่างทรงปัดเป่า ก็กระอักเลือดออกมา คนเป็นแม่ก็กรีดร้อง ด้วยความตกใจ ทุกครั้งที่มาไม่เคยเป็นแบบนี้เลย

ด้านบนบ้าน หลานสาวร่างทรงที่แอบมอง ก็มีอาการเช่นเดียวกับเด็กผู้ชายคนนั้น

ในเวลานี้ทุกอย่างวุ่นวายไปหมด

สถานการณ์มาจบลงที่โรงบาล

หมายเหตุ:เนื้อหาในนิยายไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับศิลปิน แต่งเพื่อความบันเทิง อ่านเพื่อความสนุกด้วยนะคะ หากทำให้เนื้อหาตอนใดไม่ประทับใจก็ขออภัยมานะที่นี้ด้วยค่ะ